Stedelijke bevoorrading
Zonder stedelijke distributie kan een stad niet functioneren. Winkels moeten worden bevoorraad, pakketjes bezorgd en afval opgehaald. Maar hoe belangrijk ook, de bijbehorende vervoersbewegingen hebben wel nadelen. Ze zorgen voor luchtvervuiling, congestie, geluidshinder en verkeersonveiligheid. Hoe kunnen deze problemen worden verminderd en hoe kunnen partijen daartoe worden gestimuleerd?
In dit onderzoek is op basis van literatuur gekeken naar trends en innovaties op het gebied van de stedelijke bevoorrading en de rol van de overheid. Met betrekking tot stedelijke bevoorrading spelen de toepassing van schone, zuinige en veilige voertuigen, nieuwe technieken (3d-printen, drones, zelfrijdende trucks), samenwerking, ontkoppelpunten en stadsrandbundeling. De ministeries van Infrastructuur en Milieu en Economische Zaken hebben in 2015 afgesproken om de CO2-, NOx-, fijnstof- en geluidsemissie door de stadslogistiek vanaf 2025 tot vrijwel nul te reduceren.
Deze opgave van zero emissie zal een belangrijke stempel drukken op de stedelijke bevoorrading. De oplossing kan liggen in bundeling van goederen en de inzet van schone voertuigen. Aangezien het goederenvervoer door de markt wordt georganiseerd, geldt het uitgangspunt dat de markt deze opgave dient op te pakken, tenzij er sprake is van marktfalen. Dit geldt in principe ook voor de andere innovaties. De inzet van schone voertuigen en bundeling via ontkoppelpunten brengen extra kosten met zich mee en vragen bovendien een gedragsverandering van de partijen. De implementatie gaat dus niet vanzelf. De overheid kan partijen informeren, verleiden of sturen (via regulering) en de voorwaarden creëren waardoor het aantrekkelijk wordt goederen te bundelen en bij het vervoer hiervan schone voertuigen in te zetten. Flankerend beleid, zoals beprijzen, kan daarbij effectief zijn.